بعد از مدت‌ها که حتا این بخش از گفتمگفت هم به سیاست اختصاص داشت، چیزی بخوانید درباره «کافه‌پیانو» که همین امروز، نویسنده‌اش نشانی وبلاگش را برایم فرستاده و این مطلب را درباره کتاب منتشر کرده.

اين مقدمه اي است كه جناب آقاي فرهاد جعفري براي يادداشت من در وبلاگش نوشته و آن را دوباره منتشر كرده كه به خاطر توجه شان ممنونم اما دوست گرامي آقاي جعفري! شما اگر داستايوفسكي هم بوديد من نيازي نمي ديدم لينك مطلبم را ارسال كنم و اصرار داشته باشم چيزي را كه نوشته ام مورد توجه تان قرار گيرد. اين را نه از سر غرور بلكه به خاطر انزواي شخصي ام و در كمال تواضع مي گويم. به افت و خيزهاي سياسي هم كاري ندارم اگر واقعا از كافه پيانو خوشم مي آمد و آن را متني درخور، فني و يا لااقل انساني مي ديدم حتما تعريف و تمجيد مي كردم آن هم نه براي خوش آمد و بد آمد شما، براي خودم و "كافه پيانو" به هر حال براي من "مولف مرده است." آقاي جعفري من براي شما لينك ارسال نكرده ام و اگر كسي اين كار را كرده حتما قصد شيطنت داشته.