حماقت خانه آلماير: حقيقت هميشه مه آلود است

شروود اندرسن: در آغاز، آن زماني كه دنيا جوان بود، فكرهاي بسيار زيادي وجود داشت، ولي چيزي به نام حقيقت وجود نداشت. حقيقت ها را خود انسان ساخت. هر حقيقتي تركيبي بود از افكار مبهم و بسيار زياد. حقيقت ها در همه جاي دنيا بودند و همه هم زيبا بودند. در اينجا قصد ندارم همه آنها را براي شما بازگو كنم. حقيقت پاكدامني بود و حقيقت شوريدگي، حقيقت تمكن و فقر، صرفه جويي و اسراف، حقيقت بي بند و باري و بي قيدي. صدها و صدها حقيقت وجود داشت و همه هم زيبا بود و آن وقت آدم ها از راه رسيدند. هر كس كه پيدايش شد به يكي از حقيقت ها چنگ انداخت و بعضي ها كه خيلي قوي بودند ده ها حقيقت را در چنگ خود گرفتند
اين حقيقت ها بودند كه مردم را به عجايب بدل كردند. درست در همان لحظه اي كه يك نفر حقيقتي را براي خودش برمي دارد و آن را حقيقت خودش مي خواند و سعي مي كند زندگي اش را با آن بگذراند، خودش به عجايب و حقيقتي كه به آن ايمان آورده است، به دروغ بدل مي شود.

۲۹ بهمن ۱۳۸۶

حقيقت هميشه مه آلود است

بعضي ها تلگرافي حرف مي زنند مثل نمايشنامه هاي پينتر
اين مدت چطور گذشت؟
سخت.
چطور؟
مثل هميشه.
چرا؟
زندگيه ديگه.
در برخورد با اين تيپ آدم ها بايد يك گفت و گو كننده حرفه اي باشيد وگرنه سر سوال دوم دستتان خالي مي ماند.
بعضي ها وراجند مثل نمايشنامه هاي بكت ادامه

۱ نظر:

ناشناس گفت...: کسی که راه می رود ممکن است که گم شود; ۱۲:۵۲:۰۰

ارسال یک نظر

حماقت خانه آلماير

۲۹ بهمن ۱۳۸۶

حقيقت هميشه مه آلود است

۱ نظر:

links