حماقت خانه آلماير: ديگر هم بازي ات نمي شوم

شروود اندرسن: در آغاز، آن زماني كه دنيا جوان بود، فكرهاي بسيار زيادي وجود داشت، ولي چيزي به نام حقيقت وجود نداشت. حقيقت ها را خود انسان ساخت. هر حقيقتي تركيبي بود از افكار مبهم و بسيار زياد. حقيقت ها در همه جاي دنيا بودند و همه هم زيبا بودند. در اينجا قصد ندارم همه آنها را براي شما بازگو كنم. حقيقت پاكدامني بود و حقيقت شوريدگي، حقيقت تمكن و فقر، صرفه جويي و اسراف، حقيقت بي بند و باري و بي قيدي. صدها و صدها حقيقت وجود داشت و همه هم زيبا بود و آن وقت آدم ها از راه رسيدند. هر كس كه پيدايش شد به يكي از حقيقت ها چنگ انداخت و بعضي ها كه خيلي قوي بودند ده ها حقيقت را در چنگ خود گرفتند
اين حقيقت ها بودند كه مردم را به عجايب بدل كردند. درست در همان لحظه اي كه يك نفر حقيقتي را براي خودش برمي دارد و آن را حقيقت خودش مي خواند و سعي مي كند زندگي اش را با آن بگذراند، خودش به عجايب و حقيقتي كه به آن ايمان آورده است، به دروغ بدل مي شود.

۰۵ مهر ۱۳۸۸

ديگر هم بازي ات نمي شوم

كژدم ها آتش افروخته اند
براي رقص
بگذار آسوده باشند
لختي بمان اينجا
با من حرف بزن
شب به نيمه رسيده
عمر،
نمي دانم.
دو مجموعه "ديگر هم بازي ات نمي شوم" و "عاشقانه هاي برف به اسم كوچك" سروده پژمان الماسي نيا شاعر اصفهاني، نشر گلدسته اصفهان... اينجا و اينجا
پانوشت: شعر بالا از مجموعه عاشقانه هاي برف انتخاب شده است

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

حماقت خانه آلماير

۰۵ مهر ۱۳۸۸

ديگر هم بازي ات نمي شوم

هیچ نظری موجود نیست:

links