من از اين جاده بيزارم

قوشما، در زبان آذري به سبكي از شعر سرگرم كننده مي گويند كه از نظر شعريت چندان داراي اهميت نيست، اين كلمه را در فارسي مي توانيم "سر هم كردن" معني كنيم: نوعي سيلان ذهن كه بيشتر براي سرگرم كردن بچه ها سروده مي شود. "قوشما" يا "كوشما" در تركي استانبولي معناي" دويدن" مي دهد كه در آذري" قاچما" يا محاوره آن"قاشما"است. هدف از اين دراز گويي مزمزه كردن دوباره قوشمايي بود كه به عنوان اولين شعر كودكي از مادربزرگ به ياد دارم. جغرافيا و نگاه سياسي در آن هنوز هم برايم لذتبخش است. به زمان افعال و تغيير يكباره راوي دست نمي زنم
اين سو دويدم، دود/ آن سو دويدم، دود/ سيب هاي درشتي دارم/ سيب هاي درشتم را گرفتند/ در اين جاده رهايم كردند/ من از اين جاده بيزارم/ در آن چاهي عميق مي كنم/ كنار چاه، قنبر مي رقصد با پنج بزش/ گرگ قنبر را برد/ دمش جا ماند/ دمش را به" تات" دادم/ از او ارزن گرفتم/ ارزن را به گنجشك دادم/ دو بال براي پرواز گرفتم/ درهاي حقيقت را خواهم گشود/ درهاي حقيقت بسته اند/ كليدش آويزان از كمر پدر بزرگ/ پدربزرگ مسافر جاده هاي" شروان"/ جاده شروان از اين سر تا آن سر/ پر از بوزينه هاي زشت است / روزي يكي از اين بوزينه ها/ پسري زاييد / نامش را "سليمان" گذاشتند/ سليمان به درو رفته بود كه/ منقاركلاغي در رانش فرو رفت/ كلاغ نبود، پيكاني از نقره بود/ پيكان نقره ام را گم كردم/ خودم را به" خراسان" رساندم/ اسب هاي خراسان برايم شيهه كشيدند/ براي مشتي جو/ جوي ندارم من/ جو نزد دختر خان است/ دختر خان قالي مي بافد/ در قالي اش بلبل ها چهچه مي زنند/ برادر كوچك من و برادر بزرگ تو هم/ قرآن مي خوانند