حماقت خانه آلماير

شروود اندرسن: در آغاز، آن زماني كه دنيا جوان بود، فكرهاي بسيار زيادي وجود داشت، ولي چيزي به نام حقيقت وجود نداشت. حقيقت ها را خود انسان ساخت. هر حقيقتي تركيبي بود از افكار مبهم و بسيار زياد. حقيقت ها در همه جاي دنيا بودند و همه هم زيبا بودند. در اينجا قصد ندارم همه آنها را براي شما بازگو كنم. حقيقت پاكدامني بود و حقيقت شوريدگي، حقيقت تمكن و فقر، صرفه جويي و اسراف، حقيقت بي بند و باري و بي قيدي. صدها و صدها حقيقت وجود داشت و همه هم زيبا بود و آن وقت آدم ها از راه رسيدند. هر كس كه پيدايش شد به يكي از حقيقت ها چنگ انداخت و بعضي ها كه خيلي قوي بودند ده ها حقيقت را در چنگ خود گرفتند
اين حقيقت ها بودند كه مردم را به عجايب بدل كردند. درست در همان لحظه اي كه يك نفر حقيقتي را براي خودش برمي دارد و آن را حقيقت خودش مي خواند و سعي مي كند زندگي اش را با آن بگذراند، خودش به عجايب و حقيقتي كه به آن ايمان آورده است، به دروغ بدل مي شود.

۱۶ آبان ۱۳۸۶

از روزي كه بانوان محترم بر تحريريه ها استيلا وتفوق يافتند ما سيگاري هاي زبان بسته به راه پله ها و پاگردها تبعيد شديم. اين دو عكس را احمد جلالي فراهاني از راه پله روزنامه ايران و در ورودي تحريريه گرفته است. داود پنهاني را هم در پس زمينه مي بينيد

۱ نظر:

ناشناس گفت...: بله/بوی سیگار که به آدم می خوره، دوست داره بکشه
همکارای مونث شما هم به همین دلیل از شما خواهش می کنن برای سیگار کشیدن برید بیرون
چون کشیدن سیگار توسط یک زن در محل کار همانا و اخراج شدن و بدبخت شدن هم همانا; ۳:۵۷:۰۰

ارسال یک نظر

حماقت خانه آلماير

۱۶ آبان ۱۳۸۶

۱ نظر:

links