مرثيه / شعري از عارف نيهات آسيا

عارف نيهات آسيا، در سال 1904 در چالجا متولد شد، تحصيلات دانشگاهي خود را در استانبول به پايان برد، در قبرس و تركيه به معلمي پرداخت و در سال 1975 از دنيا رفت
مليت خواهي و عشق به وطن جايگاه ويژه اي در اشعار او دارد. آسيا اندكي هم به عرفان متمايل است و به اعتقاد منتقدين ترك توانسته است از تاثير شاعران ديگر تا حدودي در امان بماند و صداي خود را داشته باشد. صدايي كه هر لحظه با طنيني تازه به گوش مي رسد و تجربه اي نو را به رخ مي كشد. رباعي هاي آسيا در ميان اشعار وي حلاوت ويژه اي دارد
مجموعه اشعار: هيكل تراش، نام كتاب به عينه فارسي است 1924، روياي متكايم 1930 آيه ها 1936 يك پرچم در انتظار باد 1946 گنبد خضرا 1956 شاخه ها و ريشه ها 1964 پستانك ها 1964 دعاها و آمين ها 1967 در آينه مانده 1969 رباعيات عارف، نام كتاب به عينه فارسي است 1956، رباعي هاي قبرسي 1964 نيسان نام يكي از ماه هاي بهار است كه از فارسي گرفته شده 1964، 1967برج دلو

و در سال 1971 رباعي هايي از اروپا، چاپ و منتشر شد

مرثيه

بگرييد آي دختران روشن آب ها
بادست هاي تان كه حنا
و انگشت هاي تان كه نور
بگرييد با آسماني از ستاره و تشويش
اينك در جاده ها، كورشاد
دراز كشيده است مثل يك مرده

آه گريه كن آك اولكه، گريه كن سوتگلي
كه فرزندانم غريب مي ميرند
كدام شان در سمرقند چشم به راه من است
كدام شان در جابر

جابر نيست، تيانشان نيست، آرال نيست
من چگونه اينجايم؟
گريه كن اي آنكه در كوه سترگ خدايان
خداي شكست خورده مني

چرا بريده نمي شود اين بازوها
فرات چرا، دجله چرا، ارس چرا
زاييده مي شود از من و
در آغوش نمي گيرد مرا

من كه با اتش هم صحبتم، با سيل
با ايديل هم صحبتم با توناي و نيل