حماقت خانه آلماير: حسن بصري و نور السنا

شروود اندرسن: در آغاز، آن زماني كه دنيا جوان بود، فكرهاي بسيار زيادي وجود داشت، ولي چيزي به نام حقيقت وجود نداشت. حقيقت ها را خود انسان ساخت. هر حقيقتي تركيبي بود از افكار مبهم و بسيار زياد. حقيقت ها در همه جاي دنيا بودند و همه هم زيبا بودند. در اينجا قصد ندارم همه آنها را براي شما بازگو كنم. حقيقت پاكدامني بود و حقيقت شوريدگي، حقيقت تمكن و فقر، صرفه جويي و اسراف، حقيقت بي بند و باري و بي قيدي. صدها و صدها حقيقت وجود داشت و همه هم زيبا بود و آن وقت آدم ها از راه رسيدند. هر كس كه پيدايش شد به يكي از حقيقت ها چنگ انداخت و بعضي ها كه خيلي قوي بودند ده ها حقيقت را در چنگ خود گرفتند
اين حقيقت ها بودند كه مردم را به عجايب بدل كردند. درست در همان لحظه اي كه يك نفر حقيقتي را براي خودش برمي دارد و آن را حقيقت خودش مي خواند و سعي مي كند زندگي اش را با آن بگذراند، خودش به عجايب و حقيقتي كه به آن ايمان آورده است، به دروغ بدل مي شود.

۲۱ آبان ۱۳۸۶

حسن بصري و نور السنا

آيا واقعا داستان "حسن بصري و نورالسنا" از ذهن يك انسان گذشته است يا طايفه اي از جنيان نشسته و با تخيل غيبش پرداخته اند! اين داستان از مجموعه داستان هاي هزار و يك شب سخت متحيرم كرد. داستاني مدرن كه بسياري از نوشته هاي غرب را در ذهن كمرنگ مي كند

مغزتان با خواندن اين داستان مدام نوسان دارد ميان عطار و منطق الطيرش از يك سو و بولگاكف و اجنه هاي مرشد و مارگريتش از سوي ديگر به همان اندازه مدرن و بيش از آن پر جذبه