لعنت به سينما و توهم خلاقيت و كارگردان هاي نويسنده نما

لعنت به سينما و توهم خلاقيتي كه در آن موج مي زند، درود بر سلينجر كه فحش هاي ركيك به هنرپيشه هاي سينما و كارگردانان متوهم مثل آدامس يكسره توي دهانش مي چرخد. لعنت به سازنده "نام گل سرخ" اومبرتو اكو كه يك هفته تمام با مشقت رمانش را نصفه - نيمه خواندم وهر بار تصاوير و صحنه هاي فيلم آنقدر آزارم داد كه نتوانستم ادامه دهم. لعنت به خالد حسيني كه با وقاحت تمام به خاطر اكران فيلمش در همين ماه بر پرده هاي سينماي امريكا در پوست خود نمي گنجد، خاك بر سر اين مرد پروژه نويس كه افتخار مي كند اكران فيلم به تعويق افتاده تا بچه هاي افغان كه در اين سناريو مورد تجاوز هنرپيشه هاي هاليوود قرار مي گيرند براي هميشه از افغانستان خارج شوند و خدا را شكر كه كسي به فكر ساختن فيلم "بهشت گمشده" جان ميلتون نيفتاده است، اگر چنين چيزي هست خبر نكيند كه محكم كتابش را مي زنم توي سر خودم. تا يادم نرفته بگويم خاك بر سر حسن فتحي كه سناريو ديگران را به نام خودش تمام كرد و ديالوگ هاي به آن زيبايي سريال " ميوه ممنوعه" را سند زد. خاك بر سر خبرگزاري فارس و دوستان عكاس بنده كه كله حسن فتحي را چنان جلوي دوربين مي برند و نويسنده را چنان لاي يقه حسن آقا نشان مي دهند كه ما هم توهم برمان مي دارد. آيا واقعا حسن فتحي اين همه از عرفان و ادبيات و جامعه شناسي و اصول دراماتيك مي فهمد؟ بعد هم خاك بر سر صدا و سيما كه او را جلوي جامعه شناسي مثل عماد افروغ مي گذارد تا براي همه حجت تمام شود كه... لعنت خدا بر سينما و توهم خلاقيتش. درود بر بهرام بيضايي كه پوست اين كارگردان هاي نويسنده نما را كنده، براي شان مي نويسد و به اندازه پزهاي احمقانه شان، جيب هايشان را خالي مي كند. خاك بر سر عشق دوربين