۰۱ مرداد ۱۳۸۶

موج

گاه كه پر مي كشند پروانه ها
از سرانگشت باراني ات بر پيانو
لبريز مي شود از تو اتاق
برم مي دارد موج
مثل عطر خاطره اي دور كه مي شكوفد در بغض
پر مي شود هواي سينه ام از تو
لبريز پروانه مي شوم
برت مي دارد موج
گاه كه پر مي كشي از سرانگشتم

هیچ نظری موجود نیست: