مسافر جاده دور

سال گذشته از دوستم اسماعيل اميني مسوول دفتر تامين شعر و موسيقي صدا و سيما سفارش دو تا ترانه گرفتم يكي كردي با رويكرد وطن خواهي و يكي فارسي. اما اسماعيل هر دو را در همان دور ابتدايي رد كرد و اين شد كه فهميدم اصلا استعداد ترانه سرايي ندارم. به هرحال تمام تجربه من از ترانه سرايي هم همين دو كار است. با اين همه چون روي آنها يكي دو هفته زحمت كشيده بودم فكر كردم شايد به درد يك پست وبلاگم بخوره حسن بعدش هم اينه كه لاي ورق پاره ها گم و گور نميشن.
شعر كردي من با گويش گروسي سروده شده كه رسم الخطش با كردي سوراني ( كردي معيار شاخه جنوب يعني كردستان عراق و ايران) كمي فرق مي كنه مثلا در دوتا نقطه اي كه روي برخي از" واو" ها قرار مي گيره و مثل u نقطه دار لاتين تلفظ ميشه اين واج توي كردي شاخه شمال( كرمانجي يعني كردي معيار تركيه سوريه و جنوب ارمنستان همين طور شمال خراسان و شمال آذربايجان غربي) كاربرد داره ويا علامت هفت(بزوينه) كه روي "گ" مياد و باعث مي شه مثل زبان سانسكريت و هندي تلفظ بشه و... به هر حال من اين رسم الخط رو ندارم و به ناچار كردي- فارسي مي نويسم البته با ترجمه و با اجازه دوستان كرد زبان.

اي بوليزه ي ئاگرستان خيالم اي وه ته ن
وارووي مانگ و حساري خيس دلياي روحه گم
بگره بالم اي وته ن

سايقه ات اولاي بهشته ريشگت بنواي زمين
دوير له تو گرمه ي ته ورزين
ار و لاي بالاي به رزت سيف كالم
دوشمه نت رمياگ و كوروبيگ دخوازيگت اگر وك بايه قوش
خوم له سر شاخه ت خوه ره تاوم
مه لوي جك نا كه دالم اي وه ته ن

ژان دالكمه بوريسگه ي حوره گانت
گيانه گم گافاره گي زحراوه خور ناو ئاسمانت
سه وزه بالاگت كورگ ده س باوكمه
پيكاولم بو
جا م اشتو خاكه گت سورمه ي گلارگ چه و نه كه م
دوير له تو باوك و برا ناسازه حالم اي وه ته ن

تو له ناو شانامه وه لولاي پي يل تاري خه وه يايد
شيره كور
گويشگه گانت پر له زرمه ي دول جنگه
شه ق شه قي شمشير و ناله نال توفنگه
مانگيد
بوسه بولام شانگانت
بوم ارات پرپويله مالم اي وه ته ن

حر بياني خور له سه ر شانه ي كوي يه ت بو
پر له گول كه و ناو كوي يه ت داوان دويت بو
لاي چه مت ايواره چوپي كيشيان بو
وك گورگ هر كس تلي شانن دخوازي گيسكه گه ت
با حناسه ي وك ته مژ بو
سر بشيوي لي نشانه
ناحميگ ده رچي و اسپ كوكه مانه
پال به پالم اي وه ته ن

ترجمه:
شراره آتشستان خيال من اي وطن
طوفان ماه و ستاره هاي خيس درياي روحم
دستم بگير اي وطن

سايه ات آنسوي بهشت ريشه ات عمق زمين
دور از تو ناله تبرها باد
اگر پيش قامتت سيب نارسم
دشمنت خراب و ويرانه مي خواهد تورا اگر مثل جغد
بر شاخه ات خورشيد مي شوم
گنجشك نه عقاب اي وطن

درد مادر من است رعد ابرهاي تو
جان من! گهواره سهراب است خورشيد در آسمانت
قامت سبز تو پينه دست هاي پدرم
حالا آبله رو شوم اگر(نفرين كردي)
خاك ترا سرمه چشم ها نكنم
دور از تو اي پدر اي برادر خراب است حال من اي وطن

تو از ميان شاهنامه از آن سوي پل هاي تاريخ مي آيي
شير مرد
گوشهاي تو پر از صداي دهل هاي جنگ
چكاچك شمشير و ناله تفنگ
خسته اي
بنشين شانه هايت را بفشارم
پروانه شوم به دور سرت اي وطن


و ترانه فارسي:
قطار كه از راه برسه تو كوچه ما ولوله س
مسافر جاده دور پاپوش پاهاش آبله س
رفيق روزايي كه به ياد هيچ كس نمياد
مي خواد منو يا نمي خواد اون كه شبيه فاصله س
پاييزمه بهارمه طاوس جلوه زارمه
آخر انتظارمه آخر انتظارمه

گم ميشه اين همهمه ها تو سوت ممتد قطار
شهر از نفس وا مي مونه با ديدن قامت يار
تو مخمل سبز نگاش هزار هزار سوقاتيه
تو كوله بارش پره از خاطره هاي موندگار
انگشت بارون كه تلنگر بزنه به پنجره
اسمشو فرياد مي زنم از تو اتاق حنجره
سوار اسب چوبيه مثل كتاب قصه ها
تو بقچه سوقاتياش يه دسته گل يه خنجره
پايزمه بهارمه طاوس جلوه زارمه
آخر انتظارمه آخر انتظارمه

سيب درشت زندگي رو داره خاك بو مي كشه
بيچاره اون كه لحظه هاي عمرو جارو مي كشه
تلنگر باروني مرگه كه پشت پنجره س
قطار بي مسافرش داره برات هو مي كشه
پاييزمه بهارمه طاوس جلوه زارمه
آخر انتظارمه آخر انتظارمه